برای دانشجویان بین المللی؛
آمریكا راه ورود به دانشگاه هایش را محدود می كند
كنكوری: معاونت علمی و فناوری طی یك بررسی نشان داد كه دولت ترامپ مقررات جدیدی را پیشنهاد كرده است كه نحوه رفتار دانشجویان بین المللی در ایالات متحده را به میزان قابل توجهی تغییر می دهد.
به گزارش کنکوری به نقل از معاونت علمی و فناوری، برای درک بهتر قانون پیشنهادی و تأثیر آن بر دانشجویان و دانشگاه ها «دن برگر» متخصص در زمینه های اثرگذار بر آموزش بین المللی بیان کرد: بطور کلی، این قانون پیشنهادی از حالت انعطاف پذیری که به دانشجویان اجازه می دهد در آمریکا بمانند تا حالت عادی پروسه تحصیلشان را طی کنند به سیاست جدیدی می رسد که یک تاریخ اختتام الزامی و ثابت را به آنان تحمیل می کند. این بخشنامه پیشنهادی دارای یک مرحله پیچیده انتقال است که دانشجویان و دانشگاه های آنها باید آنرا درک کنند.
دانشجویان فعلی می توانند در ایالات متحده بمانند تا زمانی که تاریخ اختتام برنامه در فرم I-۲۰ آنها فرابرسد. با این وجود، دانشجویی که از ایالات متحده بیرون رود این وضعیت را از دست خواهد داد و باید سیاست جدید را دنبال کند. آنها باید با تمدید شهریه، تأخیر و عدم اطمینان از حضور برای تحصیل در آمریکا سر کنند.
قانون پیشنهادی، قانون پیش فرض نحوه برخورد با دانشجویان را دور می زند. قانون فعلی فرصت هایی را برای تغییر رشته، برنامه های شغلی و غیره و ماندن در مدرسه هنگام تحصیل واقعی فراهم می آورد اما قانون پیشنهادی اجرا محور است. تنها دلیل برای درخواست فرصت اضافه، «دلایل قانع کننده دانشگاهی»، توجیه پزشکی، یک فاجعه طبیعی یا یک رویداد مهم دیگر است.
منظور از دلیلهای قانع کننده دانشگاهی به وضوح تعریف نشده است، این بدان مدلول است که دانش آموزان نمی توانند روی تمدید زمان تحصیل خود خیلی حساب باز کنند. دانش آموزان ممکنست تقاضا کنند و ماه ها بعد دریابند که حتی اگر مدرسه از این برنامه پشتیبانی کند نمی توانند بمانند.
فرصت اندک و سردرگمی دانشجویان بین المللی
برای برنامه های طولانی تر، مدت اقامت چهار ساله ممکنست به اندازه کافی طولانی نباشد. بعنوان مثال، دانشجویان دکترا از زمان انتشار این قانون چهار سال فرصت خواهند داشت و در آخر این چهار سال باید حتما شغلی اقامتشان را ادامه دهند برای اینکه بیشتر دکترا پنج سال یا بیشتر طول می کشد.
برگر بیان کرد: هم اکنون، آموزش عملی اختیاری شامل یک برنامه کاربردی و مستلزم هزینه است. برای بیشتر دانشجویان، قانون پیشنهادی به دو فرم تقاضا نیاز دارد که هر یک هزینه ای جداگانه نیاز دارد؛ یک فرم برای تمدید وضعیت و دیگری فرمی برای درخواست کار. این مساله موجب افزایش هزینه و احتمال تأخیر می شود.
این قانون پیشنهادی به دانشجویان اجازه می دهد ۱۲۰ روز پیش از فارغ التحصیلی برای درخواست اقدام نمایند، این بازه زمانی حالا ۹۰ روز است. موضوعی که ممکنست به تاخیر در روند این برنامه کمک نماید. اما این قانون پنجره را برای درخواست OPT بعد از فارغ التحصیلی از ۳۰ تا ۶۰ روز محدود می کند. این امر امکان انعطاف پذیری دانشجویان را در برنامه ریزی شروع OPT برمبنای چگونگی جست وجوی کار آنان سلب می کند.
مشخص نیست کارفرمایان تا چه میزان علاقه دارند در طول پروسه درخواست، دانشجویان را که وضعیتشان معین نیست استخدام کنند. بنابراین، کارفرمایان ایالات متحده مجموعه ای با ارزش و با استعداد از دانشجویان بین المللی را از دست می دهند.
به طور کلی، با توجه به این دو امتیاز کوچک، قانون پیشنهادی کار دانشجویان را بعد از فارغ التحصیلی دشوارتر می کند و برای کارفرمایانی که می خواهند آنها را استخدام کنند، بطور چشمگیری نامطمئن است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب