آسیب شناسی مركز آموزش عالی میراث فرهنگی از نگاه یكی از فارغ التحصیلان
میراث فرهنگی به بله قربان گو نیاز ندارد!
به گزارش کنکوری، یک کارشناس مرمت درباره ی لزوم بازگشایی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی که سال هاست تعطیل شده، اظهار داشت: شرط احیا و بقای مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی این است که میراث فرهنگی باور کند به کارشناس غیرتمند، باسواد و علاقمند نیاز دارد، نه کارمند بله قربان گو!
مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی از اولین مراکز آموزشی در زمینه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بوده که برای سازمان متبوع آن، کارشناسانی را تربیت می کرد، اما چند سالی است که این مرکز تعطیل شده است و بدنبال آن، نقدهایی در خصوص اینکه بدنه میراث فرهنگی خالی از کارشناس و متخصص شده وجود دارد.
ایسنا درباره ی لطمه های ناشی از تعطیلی این مرکز و ضرورت بازگشایی آن باتوجه به مصوبه شورای عالی اداری و همین طور نقدهایی که به رویه آموزش و به کارگیری نیروهای پرورش یافته در این مرکز وارد شده، گفت وگوهایی با شماری از کارشناسان میراث فرهنگی و فارغ التحصیلان این مرکز انجام داده است.
سعید فلاح فر، یکی از دانش آموختگان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی در رشته کارشناسی مرمت است، اما او از سال ۱۳۸۲ دیگر همکاری ایی با میراث فرهنگی نداشته و هم اکنون در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کند.
فلاح فر در گفت و گو با ایسنا درباره ی لطمه شناسی تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی اظهار داشت: این مساله از دو جهت قابل بررسی است؛ بخش اداری میراث فرهنگی این تعطیلی را توجیه کرده است، بطورمثال یکی از توجیهات این بود که در یک نظام دانشگاهی چرا نیرو تربیت نماییم، در دانشگاه ها رشته های وابسته به حوزه میراث ایجاد می شود و کارشناسان در این رشته ها تربیت می شوند و ما برگزیده ها را جذب می نماییم، اما عملا این اتفاق نیفتاده است.
او افزود: موضوع دیگر این است که سازمان میراث فرهنگی در سالهای اخیر اعتقادش را به بدنه کارشناسی از دست داده است؛ یعنی یک سازمان فرهنگی، هنری و علمی با جریاناتی که در ادغام سازمان میراث فرهنگی اتفاق افتاد، به یک ساختار سیاسی و اقتصادی تبدیل شد. در حقیقت آن نگاه صنعت گردشگری بجای اینکه به داد میراث فرهنگی برسد ماهیت علمی، فرهنگی و هنری آنرا از بین برد و نظرات کسب درآمد و مواردی که در گردشگری دیده می شود به بخش میراث فرهنگی هم سرایت کرد. در این مورد کم کم اعتماد به بدنه کارشناسی کم تر و کم تر شد و کار به جایی رسید که به این باور برسند میراث فرهنگی نیازی به کارشناس ندارد و بجای اینکه دنبال کارشناسان درجه یک باشد بدنبال سرباز اداری است و مدیران امروز عمدتاً از نهاد دیگری وارد میراث فرهنگی می شوند.
این کارشناس مرمت با اشاره به اینکه این نگاه به جایگاه کارشناسی در بدنه میراث فرهنگی طبیعتاً سبب می شود نیازی به تربیت کارشناس وجود نداشته باشد، اضافه کرد: در نتیجه آن نگاه، علت وجودی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی در تفکرات مدیران و نسل جدید از بین رفت و حساسیتی برای این مساله دیگر وجود ندارد و نگاه اقتصادی حاکم در میراث فرهنگی به این مساله دامن بیشتری زد و این تفکر به وجود آمد که به صرفه تر است هزینه ای برای چنین دانشگاهی نپردازند.
فارغ التحصیل مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی اظهار داشت: مرکز آموزش عالی دو جنبه متفاوت داشت که باهم قابل قیاس نیستند؛ یکی آموختن دانش و توانایی میراث فرهنگی و دیگری ایجاد غیرتمندی، علاقه و عِرق در دانشجویان که این مساله گاهی از دانش هم مهم تر است، بطور معمول در دانشگاه ها به جنبه دانش دانشجویان پرداخته می شود، اما این خصلت در دانشکده میراث فرهنگی برای دانشجویان به وجود آمد که در دانشگاه ها دست نیافتنی است. بدین سبب عرق کارشناسی که در نسل تربیت شده دانشکده میراث فرهنگی وجود داشته در دانشجویان جدیدی که از دانشگاه های مختلف فارغ التحصیل شده اند، وجود ندارد.
او بیان کرد: مدیر یا کارشناسی که سال ها در صداوسیما کار می کرده به یک باره وارد میراث فرهنگی شده است یا فردی با کارشناسی ارشد عمران، کارشناسی ارشد مرمت هم گرفته و یک شرکت خصوصی مرمت تاسیس کرده است مانند فردی که از ابتدا در این عرصه بوده و با عشق و علاقه آنرا دنبال کرده است، عمل نمی نماید. کسی که از ابتدا عمران خوانده با مدرک فوق لیسانس نگاه فرهنگی اش عوض نمی گردد، او شکل و شمایل عمرانی اش را گرفته است. بدین سبب عرق این افراد به میراث فرهنگی قابل قیاس با نسل تربیت شده دانشکده میراث فرهنگی نیست.
فلاح فر اظهار داشت: برای نسل ما مرمت شغل و منبع درآمد نبود، برایمان نوعی وظیفه بود، اما ناگهان با نسلی مواجه شدیم که مرمت را یک وظیفه اخلاقی نمی بیند، بلکه آنرا شغل می داند.
این کارشناس مرمت در ادامه صحبت هایش به وضعیت اشتغال فارغ التحصیلان مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی اشاره نمود و اضافه کرد: مرمت و موزه داری که جزو نخستین رشته های ورودی دانشکده میراث فرهنگی بود، در دفترچه کنکور جزو رشته های ستاره دار بودند به این معنا که دانشجوی این رشته ها تعهد خدمت دارند و پس از فارغ التحصیلی مشغول به کار می شوند، اما وقتی به فارغ التحصیلی رسیدیم این تعهد عملی نشد. از طرفی این رشته ها که ستاره دارِ سازمان میراث فرهنگی بودند جزو استخدام های سازمان برنامه و بودجه قرار نمی گرفتند در نتیجه، یک لیسانس مرمت به علت تعهد به خدمت در جای دیگر هم نمی توانست مشغول کار شود.
او اضافه کرد: میراث فرهنگی نه فقط تلاشی برای جذب فارغ التحصیلان این مرکز نکرد، بلکه بجای استخدام کارشناسان دانشکده میراث فرهنگی از دانشگاه های دیگر جذب نیرو کرد. البته دلیل دیگری هم وجود داشت.
فلاح فر افزود: نسلی از مدیران میراث فرهنگی از توانایی های فارغ التحصیلان این دانشکده ترسیدند. فکر می کردند دانشجوها بعد از فارغ التحصیلی به عنوان یک کارشناس معمولی مشغول به کار می شوند، اما دیدند دانشجویان تواناتر از آن چیزی که فکر می کردند، هستند. برای همین احساس کردند این نیروها از آنها باسوادتر و مطالبه گرتر هستند و از این مساله ترسیدند و ترجیح دادند افرادی را جذب کنند که نه سواد و نه عرق بچه های دانشکده میراث فرهنگی را داشته باشند تا از مطالبه گری و نقدهای این دانشجویان در امان بمانند.
فارغ التحصیل مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی درباره ی بازگشایی این مرکز اظهار داشت: در وهله اول مدیران میراث فرهنگی بپذیرند به بدنه کارشناسی تربیت شده احتیاج دارند و بدانند که باید سلسله مراتب رشد کارشناسی در سیستم اداری میراث فرهنگی طراحی شود و پس از این باید بررسی شود که این تربیت کارشناس باید در دانشگاه ها اتفاق بیفتد یا باردیگر مرکز آموزش عالی را احیا کنند. از نظر من با این روش آموزشی که در دانشگاه ها داریم بهتر است که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی را احیا نماییم. این مرکز علاوه بر ایجاد عرق و انگیزه، بالابردن سطح دانش دانشجو می تواند موجب ایجاد تجربه شود. شرط بقای آن هم این است که میراث فرهنگی باور کند به کارشناس غیرتمند، باسواد و علاقمند نیاز دارد نه کارمند بله قربان گو!
منبع: كنكوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب