یك استاد دانشگاه:
شاهنامه فرهنگ ایرانی را از خطر فراموشی نجات داد
به گزارش کنکوری، مرکزی استاد دانشگاه فرهنگیان استان مرکزی اظهار داشت: فردوسی بیشتر از هزار سال پیش با ساختن کاخی بلند از نظم پارسی، ایرانی را از نیستی، بی هویتی و نابودی نجات داد.
دکتر حسین فیروزی در محفل ادبی نقل و نقش که شامگاه ۲۳ اردیبهشت ماه به مناسبت بزرگداشت روز حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی و گرامیداشت فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه ای در فرهنگسرای اندیشه شهرستان محلات برگزار شد، اظهار نمود: شناسنامه، شجره نامه، ریشه و اصل هر انسان هویت است. انسان بی هویت مانند برگی رها شده از درخت است که با وزش یک باد از هر گوشه ای به گوشه دیگر حرکت می کند. فردوسی برای ما هویت و شناسنامه به ارمغان آورد و ایرانی را در دوره ای که هویت و ملیت وی درحال فراموشی بود، زنده کرده و جان بخشید.
وی افزود: جوامع جهان سومی با سه نوع بحران مشروعیت، بحران مشارکت و بحران هویت مواجهند که هویت، یکی از اصلی ترین مولفه ها و بحران هایی است که این جوامع با آن روبرو هستند. چون که در صورت مواجهه با بحران هویت، ناخواسته جذب هویت های قوی تر خواهیم شد. فردوسی درست در زمانی این شناسنامه و فرهنگ ایرانی را زنده کرد که در آستانه فراموشی بودیم.
وی اضافه کرد: بنا بر این است که از اقوام سومر باستان تا بین النهرین و میان رودان گرفته تا مولانا، نظامی گنجوی و ابوعلی سینای ما، یکی یکی درحال مصادره هستند و ما ساکت نشسته و تماشا می نماییم.
فیروزی خاطرنشان کرد: درست در زمانی که با روی کار آمدن حکومت عباسیان و همینطور سلطان محمود غزنوی در ایران، هر فکر و ایده ای که با عقاید حکومت عباسیان هم خوانی نداشت، انگ های مختلفی به وی زده می شد، فردوسی روبروی سلطان محمود ایستاده و از عقاید و باورهای خود دفاع می کند.
وی اظهار داشت: وقتی از زاویه دیگری به شاهنامه بنگریم، مشاهده می نماییم تمام تاریخ پیدایش انسان، از لحظه پدیدار آمدن اولین انسان بر روی کره خاکی تا دوره ورود اسلام به ایران در آن آمده است. در این میان بخش هایی از شاهنامه به صورت آشکار در چارچوب تاریخی و بخش هایی هم به شکل نمادین نوشته شده است.
وی افزود: شاهنامه همواره نبرد دنیای نیکی در مقابل دنیای بدی، خیر در مقابل شر و اهورامزدا در مقابل اهریمن را در خود دارد. می توانیم بزرگترین پهلوان شاهنامه یعنی رستم را بعنوان نمادی از انسان کامل داشته باشیم. انسان کاملی که برای رسیدن به کمال و حقیقت باید مراحلی را پشت سر بگذارد و میتوان به خان هایی که رستم سپری می کند، از این زاویه نگاه کرد.
پژوهشگر حوزه ادبیات فارسی و شاهنامه، اضافه کرد: خان هفتم زمانی است که رستم به نبرد دیو سپید می رود. در دین اسلام بزرگترین نبرد، نبرد با نفس است و برخی از پژوهشگران دیو سفید را نمادی از نفس اماره انسان می دانند. زمانی که رستم به دیو سپید می رسد، دیو درون غار سیاه خود در خواب است.
وی با تشبیه مبارزه رستم و دیو سپید به ماجرای حضرت یوسف و زلیخا، خاطرنشان کرد: مبارزه با نفس بیدار و اغواکننده، هنر است نه با نفس خوابیده. باآنکه رستم می توانست دیو را در حالت خوابیده نابود کند، اما دیو را از خواب بیدار می کند. همانگونه که یوسف بعد از این آزمون، خدا را سپاس می گوید، رستم هم بعد از شکست دیو، مغرور نشده و به شکرگزاری می پردازد.
وی اظهار داشت: سال ها است کسانی که چشم دیدن همبستگی و یکپارچگی ملت ایران را ندارند، به بهانه های مختلف به تاریخ حمله کرده و تلاش می کنند تا با هدف پراکنده کردن ملت، نمادهای ملی ما را تخریب کنند و در همین راستا شاهنامه که به واسطه یک زبان ملی در طول هزاره ها، توانست شخصیت ها، اسطوره ها، پهلوانان، پادشاهان و نمادهای مختلف از جای جای ایران را گرد هم بیاورد و این گونه ملت ایران را در طول تاریخ سربلند کند، به بهانه های مختلف مورد حمله قرار می گیرد.
وی افزود: زبان مادری خیلی از شاهنامه خوانان، شاهنامه شناسان و مفسران شاهنامه، فارسی نیست، اما آنان اهمیت زبان فارسی بعنوان زبان ملی را درک کرده اند. زبان های مادری ریشه ها و تغذیه کننده های زبان ملی ما هستند. اگر این خرده فرهنگ ها نبودند، زبان ملی ما این گونه بلند و بزرگ نمی شد. آموزش زبان های مادری ضروریست چونکه سبب تقویت زبان ملی و زنده ماندن فرهنگ ما می شود.
فیروزی اضافه کرد: یافته های علمی زبان شناسی، دیرینه شناسی و اسطوره شناسی و دقیق ترین یافته های نژادشناسی ثابت می کند که چیزی به نام مهاجرت آریایی ها به ایران اتفاق نیفتاده است، آنچه که اتفاق افتاده، داستان کوچ آریایی ها از ایران و سرزمین های دیگر بوده است.
وی خاطرنشان کرد: این مساله اثبات شده که ایرانیان حداقل در ۱۰ الی ۱۵ هزار سال گذشته از جایی نیامده اند و از ابتدا در همین جا سکونت داشتند. همانندی های واژگانی، زبانی و فرهنگی زبان پارسی و کشورهای اروپایی از اینجا به آن نقاط انتقال یافته است. دنیا متوجه این مورد شده است و امیدوارم ما هم از خواب بیدار شویم.
حمید صادقی، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان محلات هم در این مراسم با اشاره به نامگذاری ۲۵ اردیبهشت ماه به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان پارسی اظهار داشت: سرودن بیشتر از ۶۰ هزار بیت در شاهنامه، خدمات بزرگی که فردوسی به زبان پارسی داشته است را نشان داده است و این روز به درستی به نام او و زبان پارسی نامگذاری شده است.
وی افزود: آغاز کلاس شاهنامه خوانی و نقالی، اتفاق خوبی بود که سال قبل در محلات و به تسهیل گری "آتنا بیات" و با تشکیل گروه شاهنامه خوانی ققنوس به وقوع پیوست.
وی اضافه کرد: آشنایی کودکان و نوجوانان با زبان پارسی، شاهنامه، فردوسی، ادبیات و فرهنگ، کار بزرگی است که باید تداوم پیدا کند چونکه این اقدامات بعدها آینده ادبیات فرهنگی این شهر و سرزمین را رقم خواهند زد.
به گزارش کنکوری به نقل از ایسنا، در این مراسم که به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و همکاری شهرداری، شورای اسلامی، مدیریت آموزش وپرورش شهرستان محلات، انجمن ادبی سرچشمه و موسسه فرهنگی هنری شمیم بامداد محلات برگزار شد، برخی از هنرجویان گروه شاهنامه خوانی ققنوس در سنین ۵ تا ۷ سال به شاهنامه خوانی پرداختند. سپس میثم آهنگران، مرشد زورخانه علی ابن ابیطالب شهرستان محلات به اجرای نوای حماسی از شاهنامه پرداخت.
در ادامه مراسم، برخی از هنرجویان رده سنی ۷ تا ۱۲ سال گروه شاهنامه خوانی ققنوس، با اجرای هماهنگ، به اجرای نبرد رستم و شیر، خوان اول از هفت خوان رستم پرداختند. در ادامه، آتنا بیات، نقال و شاهنامه خوان بین المللی و تسهیلگر گروه شاهنامه خوانی ققنوس به نقل داستان بیژن و گرگین پرداخت.
در پایان مراسم با حضور برخی از مسؤلان از آتنا بیات، هنرمند بومی استان و اعضای گروه ققنوس تجلیل شد. لازم به ذکر است که گروه شاهنامه خوانی ققنوس، نخستین گروه شاهنامه خوان کودک با ۱۲ عضو در سطح استان مرکزی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب