گم شدن گیلاس کیارستمی در باغ خیام!
کنکوری: کاشت نهال گیلاس و نصب تابلویی به عنوان یادبود عباس کیارستمی در آرامگاه «خیام» می توانست اتفاقی خوشحال کننده باشد ولی پس از گذشت چند سال، همان اندازه که غرورآفرین است، بیشتر سوال برانگیز هم شده.
به گزارش کنکوری به نقل از ایسنا، بیش از ۶ سال از نصب تابلوی یادمان عباس کیارستمی در آرامگاه خیام می گذرد؛ اتفاقی که می توانست احساس خوب بیشتری برای ایرانیان و فرهنگ دوستان به همراه داشته باشد اما هر اقدام زیبایی الزاما به تنهایی کافی نیست و این یادمان هم نمونه یکی از اقدامات شایسته ولی ناتمام ماست.
ما هم جزو مسافران مشتاق نیشابور بودیم، شهری که بواسطه آرامگاه های عطار و خیام برای همه مان عزیز و گرامی است.
در یکی از روزهای آغازین بهار میهمان آرامگاه خیام می شویم، مکانی زیبا با انبوه درختان سبز و هوای خوش بهاری که بر جان مان می نشیند و حالا این لذت صدچندان می شود وقتی که گوش مان را می سپاریم به دکلمه رباعیات شاعر پرآوازه که با صدای شاملو، موسیقی فریدون شهبازیان و آواز محمدرضا شجریان هم راه است. خوشنود از اینیم که چه خوشبختیم که فارسی زبانیم و بدون نیاز به هر مترجمی، این شعرها را به زبان مادری خود می نوشیم که ناگهان در بین سبزی های چمن آرامگاه، تابلویی نه چندان بزرگ، نگاه مان را معطوف خود می کند. تابلویی که برگرفته از امضای کیارستمی، دیگر بار سبب می شود به عنوان یک ایرانی، خوشحال شوید که در چنین مکانی، یادمانی هم برای فیلمساز شهیر کشورمان نصب شده که تعدادی از اهل فن معتقدند پس از خیام و مولانا دیگر چهره جهانی هنر ماست اما این خوشی با حسرتی بزرگ همراه است؛ چرا این یادمان این چنین خالی است، چرا هیچ توضیحی درباره ی دلیل نصب آن در آرامگاه خیام یا رابطه معنادار جهان بینی این دو هنرمند دیده نمی شود و...
برای یافتن پاسخ این پرسش ها جست وجویی در اخبار رسانه ها می نماییم و حالا حسرتی دیگر هم افزون می شود.
ماجرا این است که روز شانزدهم اسفند سال ۱۳۹۵ برخی از عکاسان و فیلم سازان برای نکوداشت زنده یاد عباس کیارستمی نهال گیلاسی در باغ آرامگاه خیام کاشتند.
این اتفاق همزمان با هفته منابع طبیعی رخ داد که طی آن عکاسان و فیلم سازان انجمن سینمای جوانان ایران، دفتر نیشابور و با همکاری اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری وقت، برای پاسداشت نام این هنرمند بزرگ یک نهال گیلاس در جوار آرامگاه خیام کاشتند.
در پوستر این برنامه این جملات از زنده یاد عباس کیارستمی نوشته شده بود: «اگر درخت را جا به جا کنی، دیگر میوه نخواهد داد و اگر من کشورم را ترک می کردم، وضعیت من شبیه همان درخت بود...»
ولی حالا پس از گذشت چند سال نه فقط هیچ توضیحی درباره ی این یادمان به چشم نمی آید، بلکه خبری هم از نهال گیلاس نیست. این که بر سر این نهال چه آمده، آیا این نهال خشک شده و اگر چنین است، چرا نهال دیگری به جایش کاشته نشده و... پرسش هایی است که ذهن بازدیدکنندگان را درگیر خود می کند و اینجاست که باردیگر ثابت می شود هر اقدام شایسته ای به تنهایی کافی نیست، بلکه چگونگی انجام آن نیز به همان اندازه اهمیت دارد و بیشتر ایمان می آوریم که ما در معرفی چهره های نامدار سرزمین خود نه فقط در عرصه جهان بلکه در همین کشور خودمان هم کم کوتاهی ننموده ایم.
منبع: konkoorist.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب