چرا غلط ها زیاد شده اند؟
به گزارش کنکوری، محمدکاظم کاظمی می گوید: در گذشته فقط می توانستند در روزنامه و کتاب مطلب منتشر کنند که طبعا زیر دست ویراستار می رفت و پالوده می شد اما شخص با هر سطح از سواد بدون اینکه نگران پالایش اثر باشد، می تواند بعنوان رسانه، متنش را در شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها منتشر کند و این مورد علت رواج بیشتر غلط هاست.
این شاعر و ویراستار در گفتگو با ایسنا در رابطه با غلط های مصطلح، ضمن اشاره به اختلاف زبان شناسان و اهل ادبیات در این حوزه، اظهار نمود: زبان شناس ها می گویند در طریق تکامل زبان، هرچه اهالی زبان به کار می برند درست است و ما درست و غلط به آن مفهوم نداریم اما کسانی که از منظر ادبی به زبان نگاه می کنند، با عنایت به پیشینه ادبی زبان فارسی می گویند این تفاوت و اختلاف ها به مرور زمان امکان دارد زبان را هم از زیبایی و هم اصالت بیندازد.
او سپس با بیان اینکه نظرش به ادبا و ویراستاران نزدیک تر است، توضیح داد: در این حوزه صرف نظر از جنبه علمی موضوع، می توانیم جنبه ارزشی را هم در نظر داشته باشیم؛ به صورت مثال، شما بنای تاریخی و باستانی را دارید که در معرض فروپاشی و فروریختن است؛ در این جا یک مهندس که از جنبه سازه به بنا نگاه می کند، طبیعتا می گوید زمانی که بنا تاب و تحمل بار نداشته باشد، مطابق قانون طبیعت فرو می پاشد و یا احیانا بر اثر گذر زمان فرسوده می شود و اتفاقی کاملا مطابق با قانون طبیعت رخ داده است، اما یک دیرینه شناس که حفظ آثار باستانی برایش مهم می باشد چه بسا بگوید درست است که قانون طبیعت اینست که بنا بر اثر باد و باران ویران خواهد شد اما بعنوان دوستار این اثر جلویش را می توانیم بگیریم و یا از آن نگهداری نماییم مثلاً سقفی بگذاریم که باد و باران به آن نخورد یا با ساخت مانعی جلو تخریب اثر تاریخی را بگیریم. برای دیرینه شناس بنا به لحاظ سازه ای و مهندسی مطرح نیست که بگوید طبیعی است که باران آنرا خراب کند بلکه او می گوید، نباید بگذاریم باران بخورد.
کاظمی در ادامه بیان نمود: با این نگاه، حفظ اصالت کلمه مهم می باشد البته تا جایی که امکان دارد و مانع سهولت کاربرد زبان نمی گردد. گاه حفظ کلمه به شکل قدیمی اش، استفاده از آنرا برای مردم، سخت و دشوار می کند و ما باید کلی زحمت بکشیم تا چیزی را که روند طبیعی خویش را طی کرده، از این مسیر به مسیر قبل برگردانیم. در جایی که حفظ کلمه دشوار و غیر ممکن باشد، به نظرم باید این ها را حقیقت نادلخواه و نامطلوب پذیرفت اما اگر بتوانیم تغییر دهیم، به نظرم باید تغییر دهیم.
این شاعر سپس اظهار داشت: هم اکنون شما کلمه «عِرفان» را به کار می برید اما در دهه 1350 و 1360، در جامعه افغانستان و ایران، این کلمه را به غلط «عُرفان» می گفتند، غللط مصطلح بود. یادم می آید در پشت جلد مجله «عرفان» که در کابل منتشر می شد، شکل انگلیسی را با « E» نوشته بودند، خب منتشرکنندگان مجله شکل درست کلمه را می دانستند که «عِرفان است» و برای من عجیب بود که چرا عُرفان را به این شکل نوشته اند. عُرفان غلط مصطلح بود ولی به مرور زمان اصلاح گردید و خیلی از موارد دیگر که چه بسا ادبا یادآوری کردند و به مرور توانسته اند به سمت اصلاح بروند. گاه بعنوان پدیده ناگزیر این غلط ها را می پذیریم اما تا جایی که می شود، میتوان پیشگیری کرد. تا حد امکان باید زبان را سلامت و زیبایی آنرا حفظ نماییم.
محمدکاظم کاظمی در انتها در رابطه با استفاده از غلط های مصطلح در کتاب های درسی، با بیان اینکه اطلاع میدانی از کتاب های درسی ندارد، اظهار نمود: به صورت کلی می توانم بگویم نظام آموزشی ما از امکانات رسانه ای عقب افتاده و کتاب های درسی مان نتوانسته اند، به تناسب پیشرفت تکنولوژی متحول بشوند تا به شکلی از اتفاقاتی که در عرصه تکنولوژی و رسانه افتاده، پیشگیری کنند. بسیاری از کسان که درس خوانده هم نباشند می توانند در فضای اینترنت و پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی نویسنده باشند، در حالیکه در قدیم این طور نبود. این ماجرا بر قدرت نگارش و نوشتن و حضور آدم ها در این فضاها از نوشتن پیامک تا مطلب در صفحه شبکه های اجتماعی تاثیر گذاشته و از نظام آموزشی جلوتر رفته است. در این فضاهای برای نوشتن مطلب و انتشار آن نیازی به فرهیختگی نیست، در قدیم فقط در روزنامه و کتاب می توانستید بنویسید و فضای دیگری برای انتشار اثر وجود نداشت، طبعا متن ها زیر دست ویراستار می رفت و پالوده می شد. هم اکنون شخص با هر سطح از سواد بدون اینکه نگران پالایش اثر باشد، می تواند بعنوان رسانه، متن را منتشر کند و این مورد علت رواج بیشتر غلط هاست.
منبع: كنكوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب