کافئین موجب بهبود ناوبری در مورچه ها شد
کنکوری: یک مطالعه جدید نشان میدهد که کافئین می تواند بر ناوبری مورچه ها تاثیر بگذارد و آنها این ماده را از غذای خود به دست می آورند.
به گزارش کنکوری به نقل از ایسنا، مورچه هایی که دوز کافئینی مشابه آن چه در نوشیدنی های انرژی زا وجود دارد را دریافت کرده بودند، هوشمندانه تر حرکت می کردند.
به نقل از آی ای، در یک مطالعه جدید، دانشمندان نشان دادند که چگونه کافئین بر مورچه ها و توانایی آنها برای یادگیری و بطور خاص کارایی آنها در رسیدن به غذا تاثیر می گذارد.
تمرکز اصلی بر این بود که چگونه غلظت های مختلف کافئین بر توانایی مورچه ها برای مکان یابی و جابجایی پاداش شیرین تأثیر می گذارد. یک گروه نه چندان کوچک متشکل از ۱۴۲ مورچه آرژانتینی سه دوز مختلف کافئین دریافت نمودند.
چرا و چگونه؟
مورچه های آرژانتینی یک گونه مهاجم جهانی هستند. بنا بر این است که چنین مطالعه ای برای درک کمک هایی که می تواند بر کنترل آنها تاثیر داشته باشد، مهم می باشد. یک مطالعه جدید نشان داد که کافئین می تواند به کنترل مورچه ها بوسیله طعمه کمک نماید.
پژوهشگران با ردیابی حرکات مورچه ها بر روی یک صفحه کاغذ A۴ که روی سطح اکریلیک را پوشانده بود، اهتمام کردند پاسخ را دریافت نمایند. روی سکو، یک قطره محلول ساکارز با ۰، ۲۵ پی پی ام، ۲۵۰ پی پی ام، یا ۲۰۰۰ پی پی ام کافئین قرار داده شد.
غلظت کافئین طبق گزارش های قبلی در مورد اثرات آن بر پرده بالان برگزیده شد. هنریکو گالانت (Henrique Galante)، نخستین نویسنده و زیست شناس محاسباتی در دانشگاه رگنسبورگ (Regensburg)، توضیح داد که ایده این بود که طیف وسیعی را انتخاب نماییم از طبیعی تا احتمالاً سمی تا بتوانیم اثرات بالقوه وابسته به دوز را تشخیص دهیم.
چرا این سه دوز؟
نخستین مورد آن چیزی است که در گیاهان طبیعی یافت می شود. دوز میانی مشابه آن چیزی است که در نوشیدنی های انرژی زا یافت می شود و سومین، بالاترین دوز است که برای زنبورها سمی است.
بدون کافئین، مورچه ها یاد نگرفتند که سریع تر به مکان با پاداش برسند. به این معنا که آنها با موفقیت مکان آنرا به خاطر نمی آورند. با این وجود، مورچه هایی که دوزهای کم یا متوسط کافئین دریافت نمودند، در یافتن پاداش کارآمدتر شدند.
زمان جستجو برای مورچه هایی که ۲۵ پی پی ام کافئین دریافت نمودند، ۲۸ درصد در هر بازدید و برای مورچه هایی که ۲۵۰ پی پی ام کافئین دریافت نمودند، ۳۸ درصد کم شد. از نظر زمان، این بدان مدلول است که اگر مورچه برای یافتن نخستین مورد ۳۰۰ ثانیه زمان لازم داشت، برای آخرین تلاش، ۱۱۳ ثانیه زمان می خواست. در صورتیکه با دریافت دوز متوسط کافئین او تنها به ۵۴ ثانیه نیاز داشت. در دوز سوم، این اثر وجود نداشت.
کارآمدتر، اما سریعتر نه
کافئین با کارایی بیشتر اما نه سریع، زمان را کم می کند. یعنی مورچه ها می دانند کجا می روند و مکان جایزه را می دانند.
وقتی در مورد تفاوت های جنسیتی در رفتار مورچه ها سؤال شد، پژوهشگران توضیح دادند که آزمایش های آنها منحصرا شامل مورچه های کارگر است که در مورد این نوع از مورچه همگی ماده و از نظر ژنتیکی مشابه هستند. در نتیجه، تمایزات جنسیتی در مطالعات آنها وجود ندارد.
گلانت می گوید: ما هر مورچه را چهار بار آزمایش کردیم، برای اینکه این آزمایش برای آنها خیلی مشکل است. می خواستیم به آنها زمان کافی بدهیم تا مکان غذا را یاد بگیرند. بطور همزمان، هر بازدید می تواند تا ۲۰ دقیقه بطول بیانجامد، بدین سبب بازدیدهای زیاد نیز غیرعملی می شود.
ما قبلا نشان داده ایم که این مورچه ها یادگیرنده های قوی و سریعی هستند و یک تا دو بازدید برای دیدن اثر کافی است. بنا بر این است که ما از چهار مورد استفاده کردیم تا مطمئن شویم که هیچ اثر بالقوه ای را از دست نمی دهیم.
در این مطالعه، ما نشان می دهیم که کافئین زمان جستجوی غذا را کم می کند. بدین سبب انتظار می رود که با افزودن مقدار کمی از این ماده شیمیایی ارزان به طعمه ها، مورچه ها سریع تر جذب اولیه می شوند و در نتیجه مصرف ماده سمی را پیش از این که در نهایت آنرا درک کنند یا طعمه ها را رها کنند، خواهند داشت.
کافئین ممکنست بطور انتخابی بر مکانیسم های ناوبری متمایز و در نتیجه بر نواحی مختلف مغز تأثیر بگذارد.
از آنجا که ما لزوما بدنبال آن نبودیم، آزمایش ما به ما اجازه نمی دهد مکانیسم های ناوبری مختلف را کاملا از هم تمایز ببخشیم، برای اینکه همه آنها بطور همزمان «فعال» هستند.
منبع: konkoorist.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب